Met de vloer op tafel

Na de zondvloed afgelopen week, vond ik de rood gebeitste houten vloer drijvend als een vlonder in mijn tuinhuis. Ja daar kan je om huilen, maar positief is wel dat de cementen en met een afdichtingspakket behandelde vloer echt waterdicht is. Alleen mag er vanwege het zwembad effect, geen water naar binnen komen. 

Gelukkig werkt het weer mee, want afgelopen vrijdag scheen de zon alsof er geen wolkje aan de lucht was geweest. In een goed uur schroefde ik alle 32 planken weer los en sjouwde ze samen met balken en piepschuim naar buiten. 

Zeven badlakens en drie (oude) hoeslakens had ik nodig om het hemelwater - waar ze in Somalië naar smachten - uit mijn hut te verdrijven. Sorry ik heb het water uitgewrongen in mijn grasveld. Ja ik weet: het leven is niet eerlijk en God bestaat niet anders zou hij de watervoorziening echt wel beter verdelen. 

Bovenop een ladder heb ik alle zwakke plekken in de dakgoot nagekeken en hier en daar een noodverband van een uit teer bestaande aquaplak aangelegd. 

Goed bekeken kon dat niet de oorzaak zijn van de minsten dertig liter water die zich onder mijn dak had verzameld. Dus heb ik Jaap van Ons Buiten erbij gehaald. Jaap is architectonisch deskundig en lid van de bouwcommissie. Volgens hem was het probleem toch echt wel de uit stenen opgebouwde voet waarop mijn tempel rust. De hele mikmak goed reinigen en daarna van een teerlaag voorzien. Ik haalde opgelucht adem, zo'n werkje dicht bij de grond moet voor mij geen probleem zijn. Ik moet zeggen het weer blijft meewerken, want inmiddels heb ik af en toe een flinke bui nodig om de waterdichtheid van mijn tuinhuis uit te testen. De vloer ligt  al weer een paar dagen op tafel en ik heb mezelf beloofd dat hij daar niet van af komt voor dat mijn tuinhuis echt helemaal waterproof is!

Wordt vervolgd. Lees verder op: Een plekje in de hemel.

Zweten, zwoegen en rugpijn

Tien maanden geleden vatte ik het plan op om de door rot aangetaste vloer in mijn tuinhuis te vervangen en voegde de daad bij het woord.

We leven juli 2011 en voor zover ik het kan overzien zijn nu alle sluiproutes voor het hemelwater afgesloten. Het zijn weliswaar noodverordeningen en binnen afzienbare tijd zal toch ook het dak vernieuwd moeten worden.

Tussendoor heb ik nog een paar malletjes gemaakt en zelfgemaakt cement van voegmortel met wat zand. De steentjes heb ik opgeraapt van mijn grindplekje, ik kan toch niet voor elk wissewasje naar de Gamma.

Mijn vader - de zevende generatie metselaar in zijn familie - zou trots op mij zijn geweest.

Het ziet er echt goed uit en de buitenhoeken van van mijn tuinhuis staan er weer fris en stevig bij!

Na veel passen en meten ben ik nu eindelijk begonnen aan het voorboren en vastschroeven van de vloerdelen. Minstens de helft van de planken heb ik staan beitsen bij een temperatuur van 26 graden en in de volle zon. Een heet karwei waarbij veel inspiratie, voor alles wat ik in dit tuinhuis nog schrijven wil, via transpiratie is afgevloeid. Ja en die grote tegel in de hoek - de plaats waar mijn zibrokachel schokvrij komt te staan - die was voor mij net iets te zwaar!

Wordt vervolgd. Met de vloer op tafel!